Hieronder treft u samenvattingen van gelezen artikelen, berichten die relevant zijn voor deze website.
1. Ons eerlijke aarde aandeel (BNde Stem)
"Opnieuw heeft de mensheid meer grondstoffen verbruikt dan de aarde in een jaar kan produceren.
Earth Overshoot Day wordt jaarlijks berekend door het Blobal Footprint Netwerk.
Nederlanders gebruiken per persoon gemiddeld ongeveer drie keer meer dan de aarde produceert.
Grootste verbruikers: Qatar, Luxemburg en de VAE."
2. De echte schade van landbouwgif; Volkskrant 14 nov. 2020; aan het woord hoogleraar Geissen van de Wur (Wageningen University and research).
"De Efsa bewaakt onze voedselveiligheid. Het probleem is dat de normen zijn gebaseerd op een testbeleid dat sinds de jaren '80 nauwelijks is veranderd. Effecten op de bodem worden gemeten op slechts 5 indicatoren. Terwijl er meer dan een miljoen soorten bodemorganismen zijn.
Glyfosaat zou geen effect hebben op ander bodemleven. Echter uit onderzoek weten we nu dat glyfosaat ook nuttige bacteriën en schimmels in de grond doodt. Daardoor daalt de gezondheid van de bodem. Als gevolg daarvan moeten boeren weer vaker spuiten tegen schadelijke schimmels die juist meer voorkómen.
Men gaat ervan uit dat pesticiden pesticiden op de bodem blijven en daar uiteindelijk worden afgebroken. Dat is niet zo! Gedegen veldonderzoek heeft ons geleerd dat die vroegere theoretische modellen niet kloppen.
Wij hebben een inventarisatie gedaan in tien Europese landen: op 83 % van de landbouwgrond zaten resten van pesticiden in de bodem. In de meeste bodemmonsters vonden we cocktails van soms wel meer dan tien bestrijdingsmiddelen. In Nederland hebben we veel DDT aangetroffen, een middel dat al sinds 1973 verboden is. Het zit nog steeds in de grond. Restanten van pesticiden stapelen zich op in de bodem. Waar de normen ook geen rekening mee houden is dat pesticiden zich ook verspreiden via de lucht. Dat gaat o.a. via verdamping. Er is onderzoek gedaan in een gebied met bloembollenteelt: daaruit bleek dat het hele groeiseizoen permanent pesticiden in de lucht te meten waren. In datzelfde onderzoek zijn bij bewoners in de buurt van bollenvelden urinemonsters afgenomen en er is huisstof onderzocht. Ook daarin zaten resten van pesticiden."
"Die deeltjes komen vrij bij het bewerken van het land. Op die manier verspreiden pesticiden zich over een groot gebied. Bij onderzoek in Duitsland vond men bij lucht onderzoek wel 124 resten van bestrijdingsmiddelen.
In Frankrijk heeft men een verband gevonden tussen het voorkomen van Parkinson bij wijnboeren en het gebruik van insecticiden.:
Als je de norm laag legt (veel toestaat) kun je (overheid) snel zeggen dat het voedsel veilig is. Maar dat is niet zo.
"Opnieuw heeft de mensheid meer grondstoffen verbruikt dan de aarde in een jaar kan produceren.
Earth Overshoot Day wordt jaarlijks berekend door het Blobal Footprint Netwerk.
Nederlanders gebruiken per persoon gemiddeld ongeveer drie keer meer dan de aarde produceert.
Grootste verbruikers: Qatar, Luxemburg en de VAE."
2. De echte schade van landbouwgif; Volkskrant 14 nov. 2020; aan het woord hoogleraar Geissen van de Wur (Wageningen University and research).
"De Efsa bewaakt onze voedselveiligheid. Het probleem is dat de normen zijn gebaseerd op een testbeleid dat sinds de jaren '80 nauwelijks is veranderd. Effecten op de bodem worden gemeten op slechts 5 indicatoren. Terwijl er meer dan een miljoen soorten bodemorganismen zijn.
Glyfosaat zou geen effect hebben op ander bodemleven. Echter uit onderzoek weten we nu dat glyfosaat ook nuttige bacteriën en schimmels in de grond doodt. Daardoor daalt de gezondheid van de bodem. Als gevolg daarvan moeten boeren weer vaker spuiten tegen schadelijke schimmels die juist meer voorkómen.
Men gaat ervan uit dat pesticiden pesticiden op de bodem blijven en daar uiteindelijk worden afgebroken. Dat is niet zo! Gedegen veldonderzoek heeft ons geleerd dat die vroegere theoretische modellen niet kloppen.
Wij hebben een inventarisatie gedaan in tien Europese landen: op 83 % van de landbouwgrond zaten resten van pesticiden in de bodem. In de meeste bodemmonsters vonden we cocktails van soms wel meer dan tien bestrijdingsmiddelen. In Nederland hebben we veel DDT aangetroffen, een middel dat al sinds 1973 verboden is. Het zit nog steeds in de grond. Restanten van pesticiden stapelen zich op in de bodem. Waar de normen ook geen rekening mee houden is dat pesticiden zich ook verspreiden via de lucht. Dat gaat o.a. via verdamping. Er is onderzoek gedaan in een gebied met bloembollenteelt: daaruit bleek dat het hele groeiseizoen permanent pesticiden in de lucht te meten waren. In datzelfde onderzoek zijn bij bewoners in de buurt van bollenvelden urinemonsters afgenomen en er is huisstof onderzocht. Ook daarin zaten resten van pesticiden."
"Die deeltjes komen vrij bij het bewerken van het land. Op die manier verspreiden pesticiden zich over een groot gebied. Bij onderzoek in Duitsland vond men bij lucht onderzoek wel 124 resten van bestrijdingsmiddelen.
In Frankrijk heeft men een verband gevonden tussen het voorkomen van Parkinson bij wijnboeren en het gebruik van insecticiden.:
Als je de norm laag legt (veel toestaat) kun je (overheid) snel zeggen dat het voedsel veilig is. Maar dat is niet zo.
3. Geen sneeuw maar regen op ijskap van Groenland; Volkskrant, 20-08-2021
"Op de Groenlandse ijskap, op een hoogte van 3216 m, waar het normaal alleen sneeuwt, regende het kortgeleden ineens. het was de eerste regenbui sinds meteorologen 43 jaar geleden begonnen met meten. 's Werelds grootste eiland Groenland, gelegen in het noordpoolgebied is voor 80 % bedekt met ijs. Een oppervlakte van 1,7 miljoen km2 ijs. Het kwik steeg er afgelopen weekend voor de derde keer dit decennium boven het vriespunt, maar voor het eerst viel daarbij regen.
Ten opzicht van de jaren '90 is de hoeveelheid ijsverlies verzesvoudigd. Volgens Peter Kuipers Munneke gaan we dit soort warmterecords vaker meemaken en dat de records verbroken zullen worden."
"Op de Groenlandse ijskap, op een hoogte van 3216 m, waar het normaal alleen sneeuwt, regende het kortgeleden ineens. het was de eerste regenbui sinds meteorologen 43 jaar geleden begonnen met meten. 's Werelds grootste eiland Groenland, gelegen in het noordpoolgebied is voor 80 % bedekt met ijs. Een oppervlakte van 1,7 miljoen km2 ijs. Het kwik steeg er afgelopen weekend voor de derde keer dit decennium boven het vriespunt, maar voor het eerst viel daarbij regen.
Ten opzicht van de jaren '90 is de hoeveelheid ijsverlies verzesvoudigd. Volgens Peter Kuipers Munneke gaan we dit soort warmterecords vaker meemaken en dat de records verbroken zullen worden."
4. Gelezen in "Be one with nature" (WNF)
Baleinwalvissen leggen afstanden af van +/- 8000 km, vanaf Antarctica naar de evenaar om daar te paren.
Bij de Zuidpool eten ze veel krill, wel 3500 kg per dag. Krill bestaat uit kreeftachtige beestjes dat leeft in zeer koud water. Er leven daar maar liefst 9000 diersoorten! Sommige soorten hebben temperaturen van -50 graden nodig.
Onder het zeeijs vormen zich plankton en algen. Dat is dan het voedsel voor het krill en krill is dan weer het voedsel voor walvissen, pinguïns, zeehonden, albatrossen e.a.
De ijskappen smelten bij Antarctica heel snel. De oceaan rond het Arctisch Schiereiland is vanaf jaren '70 wel 5x sneller opgewarmd dan de aarde in zijn geheel.
De ijskappen zijn daar ook met 1/4 deel geslonken. Minder zeeijs >>> gevolg: minder krill (krill heeft juist erg koud water nodig). Daarom moeten de walvissen e.a. verder zwemmen om aan hun krill te komen. Gevolg: minder reservevoedsel bij de walvissen en wordt de lange naar naar de evenaar steeds moeilijker te halen. Ze eten pas weer als ze bij de Zuidpool terug zijn.
De baleinwalvissen zijn een belangrijke schakel in het ecosysteem. Ze nemen tijdens hun leven wel 33 ton CO2 op. Hun uitwerpselen bevorderen de groei van plankton. Het plankton dat naar de diepzee zakt, zorgt voor CO2 opslag. Wel 40% van de CO2 wordt opgenomen door plankton.
Japan, Noorwegen en IJsland jagen helaas nog op walvissen.
Walvissen worden ook nog bedreigd door:
- drukte op de vaarwegen >> gevolg: botsingen met schepen;
- 300.000 walvisachtigen sterven door visnetten en vislijnen;
- lawaai van menselijke activiteit zorgt voor storing in hun communicatiesysteem (zeer belangrijk!)
- verdwijnen van ijskappen en sneeuw zorgt er voor dat het water sneller opwarmt;
- toename toerisme, gepaard gaande met vervuiling.
Baleinwalvissen leggen afstanden af van +/- 8000 km, vanaf Antarctica naar de evenaar om daar te paren.
Bij de Zuidpool eten ze veel krill, wel 3500 kg per dag. Krill bestaat uit kreeftachtige beestjes dat leeft in zeer koud water. Er leven daar maar liefst 9000 diersoorten! Sommige soorten hebben temperaturen van -50 graden nodig.
Onder het zeeijs vormen zich plankton en algen. Dat is dan het voedsel voor het krill en krill is dan weer het voedsel voor walvissen, pinguïns, zeehonden, albatrossen e.a.
De ijskappen smelten bij Antarctica heel snel. De oceaan rond het Arctisch Schiereiland is vanaf jaren '70 wel 5x sneller opgewarmd dan de aarde in zijn geheel.
De ijskappen zijn daar ook met 1/4 deel geslonken. Minder zeeijs >>> gevolg: minder krill (krill heeft juist erg koud water nodig). Daarom moeten de walvissen e.a. verder zwemmen om aan hun krill te komen. Gevolg: minder reservevoedsel bij de walvissen en wordt de lange naar naar de evenaar steeds moeilijker te halen. Ze eten pas weer als ze bij de Zuidpool terug zijn.
De baleinwalvissen zijn een belangrijke schakel in het ecosysteem. Ze nemen tijdens hun leven wel 33 ton CO2 op. Hun uitwerpselen bevorderen de groei van plankton. Het plankton dat naar de diepzee zakt, zorgt voor CO2 opslag. Wel 40% van de CO2 wordt opgenomen door plankton.
Japan, Noorwegen en IJsland jagen helaas nog op walvissen.
Walvissen worden ook nog bedreigd door:
- drukte op de vaarwegen >> gevolg: botsingen met schepen;
- 300.000 walvisachtigen sterven door visnetten en vislijnen;
- lawaai van menselijke activiteit zorgt voor storing in hun communicatiesysteem (zeer belangrijk!)
- verdwijnen van ijskappen en sneeuw zorgt er voor dat het water sneller opwarmt;
- toename toerisme, gepaard gaande met vervuiling.
5. Gelezen in Volkskrant, 24 maart 2021; Landbouwhervorming
De bijdrage van de landbouw aan de economie wordt vaak geroemd. Terecht?
Ook in coronajaar 2020 steeg de landbouwexport naar 95 miljard euro. Na de VS is NL de grootste landbouwexporteur. Volgens onderzoeker en bio-boer Meino Smit is de productiviteit in de landbouw minder toegenomen dan vaak gesuggereerd. Het aantal werkers in de landbouw is sinds 1950 afgenomen met 80 %. De arbeid in de toelevering aan de landbouw is sinds 1950 bijna verdubbeld. Bovendien wordt een deel van deze indirecte arbeid in het buitenland verricht tegen soms zeer lage lonen en onder slechte arbeidsomstandigheden. Voor de productie van al die extra stallen, mechanisatie, mineralen en bestrijdingsmiddelen is enorm veel energie nodig. Dat heeft een grote impact op het milieu. Deze milieu- en maatschappelijke kosten worden nooit doorberekend in de geroemde productie- en exportcijfers.We exporteren 95,6 miljard aan landbouw gerelateerde producten, maar we importeerden 67,1 miljard. De netto-export is dus minder dan 30 miljard. We hebben de landbouwoverschot te danken aan Europese export.
Sicco Mansholt die aan de basis stond van het intensivering van de landbouw, is van zijn ideeën teruggenomen en pleitte later ook voor een duurzame en circulaire landbouw, die niet kapitaalgedreven is. Bovendien is de hongerwinter destijds niet veroorzaakt door het systeem zelf, maar door distributieproblemen. Wij zijn nu afhankelijker en kwetsbaarder door ooit. We moeten het energieverbruik minimaliseren, minder transport, minder import en export, minder veevoer uit andere werelddelen en een veel kleinere veestapel, afname met 80% om tot een circulair systeem te komen. We zullen regionaal moeten produceren en consumeren en voedsel verbouwen voor de eigen bevolking. We moeten naar een stabiel ecosysteem. We moeten natuur en landbouw integreren. Kleinschalige en nieuwe teeltsystemen, gemengde bedrijven nieuwe stijl, vruchtbomen met eronder kippen, notenbomen met schapen, strokenteelt, een groter diversiteit aan gewassen, voedselbossen en agroforestry. Vermengen van natuur en landbouw, meer peulvruchten, noten, groente en fruit. Door die vermenging creëren we een stabieler systeem en hebben we geen bestrijdingsmiddelen meer nodig. Daarnaast zijn de huidige afvalwaterzuivering en het rioleringssysteem desastreus als het gaat om het recyclen van voedingsstoffen. Dat moeten we ombouwen, zodat alle reststromen van organisch materiaal weer kunnen worden teruggebracht op het land. Dan hebben we voldoende bemesting voor onze landbouwgrond. We moeten naar een systeem van geen schaalvergroting, geen fosfaat-, stikstof- of mestprobleem, minder dierziekten. Gevolg: minder symptoombestrijding, minder last van knellende regelgeving. De boer hoeft dan niet te groeien om te overleven. Meino Smit valt op dat de demonstrerende boeren vooral bang zijn voor wat ze zullen verliezen, maar geen ideeën aandragen die hun kinderen wel een toekomst als boer bieden en die voldoen aan de klimaateisen van Parijs.
Er is een toenemend aantal mensen dat wil werken in de natuur, tuinbouwbedrijfjes willen beginnen, biologisch wil boeren.
De politiek moet zorgen voor systeemverandering. Land- en tuinbouworganisaties die tot de gevestigde orde behoren hebben boeren decennialang aangezet tot schaalvergroting. Hierdoor zitten boeren steeds dieper in de schulden.
Advies aan de politiek: zorg voor een duidelijk, langdurig landbouwbeleid en een plan in stappen, zodat boeren in een redelijk tempo investeringen kunnen afschrijven, nieuwe investeringen kunnen doen en overzien dat ze straks ook nog een goed belegde boterham zullen hebben. Verhoog stapsgewijs de CO2 heffing op alle producten, zodat kunstmest machines en transport vanzelf duurder worden dan arbeid.
Boeren moeten subsidie krijgen als ze voldoen aan eisen op het gebied van de inrichting van hun land en de biodiversiteit. Hef meer belasting op energie en grondstoffen en minder op arbeid, waardoor arbeid wordt gestimuleerd.
CDA zou niet moeten meeregeren. "Mensen die het probleem veroorzaakt hebben, kun je het niet laten oplossen."
De regering moet regeren in het belang van iedereen.
De maatschappelijke kosten van de veehouderij zijn alleen al 2,6 tot 3,3 miljard euro, afhankelijk van wat je meerekent. De uitbraken en bestrijding van dierziekten als mond-en-klauwzeer, varkenspest, vogelgriep en Q-koorts heeft bij elkaar honderden miljoenen gekost, opgebracht door de belastingbetaler. Er zijn doden bij gevallen, mensen langdurig ziek geworden. Dat kunnen we ons allemaal besparen.
De bijdrage van de landbouw aan de economie wordt vaak geroemd. Terecht?
Ook in coronajaar 2020 steeg de landbouwexport naar 95 miljard euro. Na de VS is NL de grootste landbouwexporteur. Volgens onderzoeker en bio-boer Meino Smit is de productiviteit in de landbouw minder toegenomen dan vaak gesuggereerd. Het aantal werkers in de landbouw is sinds 1950 afgenomen met 80 %. De arbeid in de toelevering aan de landbouw is sinds 1950 bijna verdubbeld. Bovendien wordt een deel van deze indirecte arbeid in het buitenland verricht tegen soms zeer lage lonen en onder slechte arbeidsomstandigheden. Voor de productie van al die extra stallen, mechanisatie, mineralen en bestrijdingsmiddelen is enorm veel energie nodig. Dat heeft een grote impact op het milieu. Deze milieu- en maatschappelijke kosten worden nooit doorberekend in de geroemde productie- en exportcijfers.We exporteren 95,6 miljard aan landbouw gerelateerde producten, maar we importeerden 67,1 miljard. De netto-export is dus minder dan 30 miljard. We hebben de landbouwoverschot te danken aan Europese export.
Sicco Mansholt die aan de basis stond van het intensivering van de landbouw, is van zijn ideeën teruggenomen en pleitte later ook voor een duurzame en circulaire landbouw, die niet kapitaalgedreven is. Bovendien is de hongerwinter destijds niet veroorzaakt door het systeem zelf, maar door distributieproblemen. Wij zijn nu afhankelijker en kwetsbaarder door ooit. We moeten het energieverbruik minimaliseren, minder transport, minder import en export, minder veevoer uit andere werelddelen en een veel kleinere veestapel, afname met 80% om tot een circulair systeem te komen. We zullen regionaal moeten produceren en consumeren en voedsel verbouwen voor de eigen bevolking. We moeten naar een stabiel ecosysteem. We moeten natuur en landbouw integreren. Kleinschalige en nieuwe teeltsystemen, gemengde bedrijven nieuwe stijl, vruchtbomen met eronder kippen, notenbomen met schapen, strokenteelt, een groter diversiteit aan gewassen, voedselbossen en agroforestry. Vermengen van natuur en landbouw, meer peulvruchten, noten, groente en fruit. Door die vermenging creëren we een stabieler systeem en hebben we geen bestrijdingsmiddelen meer nodig. Daarnaast zijn de huidige afvalwaterzuivering en het rioleringssysteem desastreus als het gaat om het recyclen van voedingsstoffen. Dat moeten we ombouwen, zodat alle reststromen van organisch materiaal weer kunnen worden teruggebracht op het land. Dan hebben we voldoende bemesting voor onze landbouwgrond. We moeten naar een systeem van geen schaalvergroting, geen fosfaat-, stikstof- of mestprobleem, minder dierziekten. Gevolg: minder symptoombestrijding, minder last van knellende regelgeving. De boer hoeft dan niet te groeien om te overleven. Meino Smit valt op dat de demonstrerende boeren vooral bang zijn voor wat ze zullen verliezen, maar geen ideeën aandragen die hun kinderen wel een toekomst als boer bieden en die voldoen aan de klimaateisen van Parijs.
Er is een toenemend aantal mensen dat wil werken in de natuur, tuinbouwbedrijfjes willen beginnen, biologisch wil boeren.
De politiek moet zorgen voor systeemverandering. Land- en tuinbouworganisaties die tot de gevestigde orde behoren hebben boeren decennialang aangezet tot schaalvergroting. Hierdoor zitten boeren steeds dieper in de schulden.
Advies aan de politiek: zorg voor een duidelijk, langdurig landbouwbeleid en een plan in stappen, zodat boeren in een redelijk tempo investeringen kunnen afschrijven, nieuwe investeringen kunnen doen en overzien dat ze straks ook nog een goed belegde boterham zullen hebben. Verhoog stapsgewijs de CO2 heffing op alle producten, zodat kunstmest machines en transport vanzelf duurder worden dan arbeid.
Boeren moeten subsidie krijgen als ze voldoen aan eisen op het gebied van de inrichting van hun land en de biodiversiteit. Hef meer belasting op energie en grondstoffen en minder op arbeid, waardoor arbeid wordt gestimuleerd.
CDA zou niet moeten meeregeren. "Mensen die het probleem veroorzaakt hebben, kun je het niet laten oplossen."
De regering moet regeren in het belang van iedereen.
De maatschappelijke kosten van de veehouderij zijn alleen al 2,6 tot 3,3 miljard euro, afhankelijk van wat je meerekent. De uitbraken en bestrijding van dierziekten als mond-en-klauwzeer, varkenspest, vogelgriep en Q-koorts heeft bij elkaar honderden miljoenen gekost, opgebracht door de belastingbetaler. Er zijn doden bij gevallen, mensen langdurig ziek geworden. Dat kunnen we ons allemaal besparen.
6. Volkskrant, 24 juli, 2021
De Unesco heeft juli 2021 besloten dat het Groot Barrièrerif nog niet tot "bedreigd werelderfgoed " verklaard wordt. Echter het rif staat er slecht voor. Hoe kan dat? Het Groot Barrièrerif staat al 40 jaar op de Werelderfgoedlijst van Unesco. Dat lokt veel toeristen. Het werelderfgoedcomité kondigde vorige maand aan dat ze het rif wilden afwaarderen tot bedreigd werelderfgoed, het voorportaal van verwijdering uit de lijst van werelderfgoed. Dat comité wordt nu voorgezeten door China en verklaarde dat Australië het rif onvoldoende beschermt tegen de klimaatverandering. Australië kreeg gedaan dat een eventuele afwaardering wordt uitgesteld tot 2023.
Feit is dat de opwarming van de aarde het rif erg verzwakt, het is massaal aan het afsterven. Tweederde van het 2600 km lange rif is al beschadigd. Als de temperatuur met 1,5 graden stijgt, verdwijnt 70-90 % van het rif. Het rif wordt ook bedreigd door de steenkoolmijnbouw van Australië. Men legt voor de export van de steenkool grote haventerminals aan langs de kust met het koraalrif. De bouwactiviteiten, lozingen en toerisme vormen een zware belasting voor het rif. Bij een afwaardering van het rif is Australië bang voor afname van toerisme. Australië verwijt China van een politiek gemotiveerd besluit dat Australië moest dwingen tot het nemen van meer klimaatmaatregelen.
China zelf heeft z'n eigen koraalriffen verwoest en heeft grote economische en geopolitieke belangen in die regio. China heeft koraalrif opgeblazen om marinebases te vestigen en vist de zeldzame rifvissen, zeekomkommers, consumeert grote hoeveelheden haaienvinnen.
Een afwaardering van het erfgoed zou een krachtig signaal kunnen zijn aan de wereldgemeenschap dat het voor de natuur vijf voor twaalf is.
Als we niet in staat zijn om het mooiste koraalrif ter wereld te redden, wat dan nog wel??
De Unesco heeft juli 2021 besloten dat het Groot Barrièrerif nog niet tot "bedreigd werelderfgoed " verklaard wordt. Echter het rif staat er slecht voor. Hoe kan dat? Het Groot Barrièrerif staat al 40 jaar op de Werelderfgoedlijst van Unesco. Dat lokt veel toeristen. Het werelderfgoedcomité kondigde vorige maand aan dat ze het rif wilden afwaarderen tot bedreigd werelderfgoed, het voorportaal van verwijdering uit de lijst van werelderfgoed. Dat comité wordt nu voorgezeten door China en verklaarde dat Australië het rif onvoldoende beschermt tegen de klimaatverandering. Australië kreeg gedaan dat een eventuele afwaardering wordt uitgesteld tot 2023.
Feit is dat de opwarming van de aarde het rif erg verzwakt, het is massaal aan het afsterven. Tweederde van het 2600 km lange rif is al beschadigd. Als de temperatuur met 1,5 graden stijgt, verdwijnt 70-90 % van het rif. Het rif wordt ook bedreigd door de steenkoolmijnbouw van Australië. Men legt voor de export van de steenkool grote haventerminals aan langs de kust met het koraalrif. De bouwactiviteiten, lozingen en toerisme vormen een zware belasting voor het rif. Bij een afwaardering van het rif is Australië bang voor afname van toerisme. Australië verwijt China van een politiek gemotiveerd besluit dat Australië moest dwingen tot het nemen van meer klimaatmaatregelen.
China zelf heeft z'n eigen koraalriffen verwoest en heeft grote economische en geopolitieke belangen in die regio. China heeft koraalrif opgeblazen om marinebases te vestigen en vist de zeldzame rifvissen, zeekomkommers, consumeert grote hoeveelheden haaienvinnen.
Een afwaardering van het erfgoed zou een krachtig signaal kunnen zijn aan de wereldgemeenschap dat het voor de natuur vijf voor twaalf is.
Als we niet in staat zijn om het mooiste koraalrif ter wereld te redden, wat dan nog wel??
7. BNdeStem, 22 maart 2021
Door het ministerie van Buitenlandse zaken is een tool ontwikkeld, WPS, ( Water, Peace, Security) dat internationale organisaties een steeds ver fijnder instrument geeft om in de toekomst te kijken. Het doel is aanstaande conflicten en humanitaire drama's te detecteren en als het even kan te voorkomen, bijna net als in de film. Data en algoritmen worden ingezet om te voorspellen waar ter wereld spanningen en conflicten kunnen ontstaan als gevolg van waterschaarste.
Voorbeeld. Het Tsjaadmeer in Afrika. Ongeveer 20 miljoen mensen zijn in Tsjaad, Kameroen, Niger en Nigeria afhankelijk van het enorme zoetwatermeer in hartje Afrika. Mislukte oogsten, migratie en bevolkingsgroei leiden in de regio tot spanningen met alles wat daaraan vastzit zoals armoede, geweld en migratie.
Mensen vertrekken, verjaagd door natuurrampen, anderen door de aanwezigheid van gewapende milities.
Deskundigen die werken met WPS kijken naar de onderliggende oorzaken bij oplopende spanningen. Als het veilig is en mensen niet meer voor hun leven vrezen, kunnen we helpen armoede te voorkomen met b.v. beter watermanagement.
De beste databanken die voor een bepaald gebied allerhande klimatologische economische, demografische en sociale ontwikkelingen bijhouden , zijn aan elkaar gekoppeld. Gecombineerd met het allerlaatste nieuws over gewelddadigheden en actuele satellietbeelden van b.v. de vochtigheid rond bepaalde gewassen op een akker (een indicatie of de oogst goed zal zijn) geeft dat een heel waarschijnlijk beeld van toekomstige ontwikkelingen.
In Syrië begon in 2006 een periode van droogte gevolgd door een domino-effect. Leegloop van het platteland, armoedeproblemen in de steden, escalatie tot een burgeroorlog, gevolgd door een vluchtelingenstroom die tot in Europa zorgde voor grote politieke, sociale en economische ontwrichting.
De tool waarschuwt waar het uit de hand kan lopen. Men deelt de kennis, geeft advies aan regeringen en internationale organisaties.
Door het ministerie van Buitenlandse zaken is een tool ontwikkeld, WPS, ( Water, Peace, Security) dat internationale organisaties een steeds ver fijnder instrument geeft om in de toekomst te kijken. Het doel is aanstaande conflicten en humanitaire drama's te detecteren en als het even kan te voorkomen, bijna net als in de film. Data en algoritmen worden ingezet om te voorspellen waar ter wereld spanningen en conflicten kunnen ontstaan als gevolg van waterschaarste.
Voorbeeld. Het Tsjaadmeer in Afrika. Ongeveer 20 miljoen mensen zijn in Tsjaad, Kameroen, Niger en Nigeria afhankelijk van het enorme zoetwatermeer in hartje Afrika. Mislukte oogsten, migratie en bevolkingsgroei leiden in de regio tot spanningen met alles wat daaraan vastzit zoals armoede, geweld en migratie.
Mensen vertrekken, verjaagd door natuurrampen, anderen door de aanwezigheid van gewapende milities.
Deskundigen die werken met WPS kijken naar de onderliggende oorzaken bij oplopende spanningen. Als het veilig is en mensen niet meer voor hun leven vrezen, kunnen we helpen armoede te voorkomen met b.v. beter watermanagement.
De beste databanken die voor een bepaald gebied allerhande klimatologische economische, demografische en sociale ontwikkelingen bijhouden , zijn aan elkaar gekoppeld. Gecombineerd met het allerlaatste nieuws over gewelddadigheden en actuele satellietbeelden van b.v. de vochtigheid rond bepaalde gewassen op een akker (een indicatie of de oogst goed zal zijn) geeft dat een heel waarschijnlijk beeld van toekomstige ontwikkelingen.
In Syrië begon in 2006 een periode van droogte gevolgd door een domino-effect. Leegloop van het platteland, armoedeproblemen in de steden, escalatie tot een burgeroorlog, gevolgd door een vluchtelingenstroom die tot in Europa zorgde voor grote politieke, sociale en economische ontwrichting.
De tool waarschuwt waar het uit de hand kan lopen. Men deelt de kennis, geeft advies aan regeringen en internationale organisaties.
8. Be one with nature; WWF, nr 3, 2021
Maak van bedreigde ecosystemen als rivieren en bossen een rechtspersoon. Want pas dan kan de natuur goed vertegenwoordigd worden bij belangrijke besluitvorming. De natuur gelijke rechten geven zorgt voor een gelijker speelveld. Die natuur war wij als mensen zo afhankelijk van zijn voor ons voortbestaan, wordt bedreigd. Helaas worden de belangen van ecosystemen en natuurgebieden vaak niet meegenomen in besluitvorming. De natuur heeft geen stem, zij wordt gezien als eigendom, iets wat beheerd moet worden. De mens-natuurrelatie is verstoord en dat wordt weerspiegeld in ons juridisch systeem. Een systeem waarin het normaal is dat een bedrijf een rechtspersoon kan zijn, maar de natuur niet. In de praktijk betekent dit dat ecologische belangen nogal eens het onderspit delven tegenover economische en maatschappelijke belangen.
Een inspirerend voorbeeld van hoe het wel kan vind je in Nieuw-Zeeland, waar de Whanganuirivier sinds 2017 wordt erkend als rechtsentiteit. Daardoor heeft hij wettelijk gezien rechten en bevoegdheden. In de wet is bepaald dat de inheemse bevolking, de Maori, en de Nieuw-Zeelandse overheid samen de Whanganui vertegenwoordigen in de beslissingen die over de rivier gemaakt moeten worden. Door deze constructie krijgt de rivier, en daarmee de inheemse bevolking, een erkende en gelijkwaardige stem in de besluitvorming.
Maak van bedreigde ecosystemen als rivieren en bossen een rechtspersoon. Want pas dan kan de natuur goed vertegenwoordigd worden bij belangrijke besluitvorming. De natuur gelijke rechten geven zorgt voor een gelijker speelveld. Die natuur war wij als mensen zo afhankelijk van zijn voor ons voortbestaan, wordt bedreigd. Helaas worden de belangen van ecosystemen en natuurgebieden vaak niet meegenomen in besluitvorming. De natuur heeft geen stem, zij wordt gezien als eigendom, iets wat beheerd moet worden. De mens-natuurrelatie is verstoord en dat wordt weerspiegeld in ons juridisch systeem. Een systeem waarin het normaal is dat een bedrijf een rechtspersoon kan zijn, maar de natuur niet. In de praktijk betekent dit dat ecologische belangen nogal eens het onderspit delven tegenover economische en maatschappelijke belangen.
Een inspirerend voorbeeld van hoe het wel kan vind je in Nieuw-Zeeland, waar de Whanganuirivier sinds 2017 wordt erkend als rechtsentiteit. Daardoor heeft hij wettelijk gezien rechten en bevoegdheden. In de wet is bepaald dat de inheemse bevolking, de Maori, en de Nieuw-Zeelandse overheid samen de Whanganui vertegenwoordigen in de beslissingen die over de rivier gemaakt moeten worden. Door deze constructie krijgt de rivier, en daarmee de inheemse bevolking, een erkende en gelijkwaardige stem in de besluitvorming.
9. Be onze with nature; WWF, nr 3, 2021; Elke hap telt..........
We eten de planeet op, terwijl we eigenlijk van de rente zouden moeten leven. We moeten ons voeden door met respect gebruik te maken van alles dat de natuur ons levert, zoals een vruchtbare bodem, schoon water en bestuiving van gewassen. De natuur als bondgenoot. Schakel over op een Planet-based voedingspatroon. Minder vee betekent dat er minder land nodig is om veevoer te produceren. Daardoor neemt de druk op het kappen van oerwouden af en er is minder uitstoot van methaan en stikstof. Bovendien kunnen w op land dat niet voor veeteelt wordt gebruikt meer plantaardig voedsel produceren dat direct door mensen kan worden gegeten in plaats van het te voeren aan varkens, kippen en koeien. Planet-based (= planeetvriendelijk) eten, betekent dat de aarde kans krijgt zich te herstellen.
We eten de planeet op, terwijl we eigenlijk van de rente zouden moeten leven. We moeten ons voeden door met respect gebruik te maken van alles dat de natuur ons levert, zoals een vruchtbare bodem, schoon water en bestuiving van gewassen. De natuur als bondgenoot. Schakel over op een Planet-based voedingspatroon. Minder vee betekent dat er minder land nodig is om veevoer te produceren. Daardoor neemt de druk op het kappen van oerwouden af en er is minder uitstoot van methaan en stikstof. Bovendien kunnen w op land dat niet voor veeteelt wordt gebruikt meer plantaardig voedsel produceren dat direct door mensen kan worden gegeten in plaats van het te voeren aan varkens, kippen en koeien. Planet-based (= planeetvriendelijk) eten, betekent dat de aarde kans krijgt zich te herstellen.
10. Be one with nature; WWF, nr 3, 2021; Heeft CO2-uitstoot van vliegreizen compenseren zin?
Reinier van de Berg, weerman, ambassadeur van WWF
CO2 compenseren is beter dan niets doen, maar je moet niet denken dat je op deze manier door kunt gaan met de wereld vervuilen. CO2-cmpensatie is en blijft een lapmiddel voor een enorm klimaatprobleem. We moeten gaan begrijpen dat we maar één planeet hebben en dat we nu écht duurzaam moeten gaan leven. Ons consumptiegedrag schaadt het klimaat en de biodiversiteit. Als je uitgaat van het principe at de vervuiler betaalt, moet je de schade doorberekenen in de prijs voor een vliegticket of een spijkerbroek. Ja, dan wordt dat tiscket vijf keer duurder en kun je niet meer een weekend gaan stappen in Barcelona. Nou en? Dat kon vroeger evenmin en dat was heus niet erg.
Tijdens de covid-pandemie gaf het kabinet elke twee weken een persconferentie. Ik zou zeggen: doe dat ook voor het klimaat!
Reinier van de Berg, weerman, ambassadeur van WWF
CO2 compenseren is beter dan niets doen, maar je moet niet denken dat je op deze manier door kunt gaan met de wereld vervuilen. CO2-cmpensatie is en blijft een lapmiddel voor een enorm klimaatprobleem. We moeten gaan begrijpen dat we maar één planeet hebben en dat we nu écht duurzaam moeten gaan leven. Ons consumptiegedrag schaadt het klimaat en de biodiversiteit. Als je uitgaat van het principe at de vervuiler betaalt, moet je de schade doorberekenen in de prijs voor een vliegticket of een spijkerbroek. Ja, dan wordt dat tiscket vijf keer duurder en kun je niet meer een weekend gaan stappen in Barcelona. Nou en? Dat kon vroeger evenmin en dat was heus niet erg.
Tijdens de covid-pandemie gaf het kabinet elke twee weken een persconferentie. Ik zou zeggen: doe dat ook voor het klimaat!
11. National Geographic, febr. 2020
Gigantische ijsberg breekt af van bedreigde gletsjer in West-Antarctica. Het komt geregeld voor dat kolossale ijsmassa’s van de ijskap op de Zuidpool afbreken, maar de afkalvingen volgen zich in steeds hoger tempo op.de zoveelste spectaculaire afkalving van de Pine Island-gletsjer en volgens wetenschappers een voorbode van wat ons nog te wachten staat: een nog grotere afbraak van dit soort gletsjers, als gevolg van het gestaag afsmelten van de ijskap op de Zuidpool. Nu de temperatuur op het Antarctisch Schiereiland vorige week een recordhoogte van 18oC bereikte, kunnen de tekenen van deze snelle verandering steeds moeilijker worden genegeerd.
Op de Zuidpool zijn gletsjers bevroren rivieren die het ijs van grotere ijsmassa’s aan de rand van de Zuidpool naar zee afvoeren. De Pine Island-gletsjer is de meest kwetsbare van heel Antarctica. Sinds 2012 verliest deze ijsmassa 58 miljard tonijs per jaar, waarmee hij van alle ijsstromen de grootste afzonderlijke bijdrage aan de zeespiegelstijging op de planeet levert. Deze laatste afkalving is de achtste die de Pine Island-gletsjer in deze eeuw heeft doorlopen, na het afbreken van grote ijsmassa’s in 2001, 2007, 2011, 2013, 2015, 2017 en 2018, aldus het Copernicus-programma. De tussenpozen tussen deze afkalvingen lijken elkaar steeds sneller op te volgen, nóg een aanwijzing dat het slecht gaat met de gletsjer “De gebeurtenissen van de afgelopen tien jaar lijken uitzonderlijk te zijn voor dit gebied, als je ze vergelijkt met afkalvingen in de laatste zeventig jaar,” schrijft Bert Wouters, een expert in satellietwaarneming van de TU Delft die de ontwikkeling van de Pine Island-gletsjer nauwgezet volgt, in een e-mail.
Afkalvingen als deze leiden niet direct tot een verhoging van de zeespiegel, aangezien de drijvende ijsplateaus het zeewater sowieso al verplaatsen. Maar uitstromende ijsmassa’s als die van de Pine Island-gletsjer fungeren als barrières voor ijsmassa’s te land, en die ijsmassa’s zouden de zeespiegel sterk doen stijgen als ze in zee zouden belanden. Nu het ijsplateau voor de Pine Island-gletsjer steeds verder uiteen begint te vallen, verliest het gebied zijn blokkerende functie, wat de uitstroom van landijs naar zee zou kunnen versnellen. Het ijs van de Pine Island-gletsjer stroomt sinds de jaren negentig steeds sneller de zee in, waarbij het tempo van het ijstransport nu boven de tien meter per dag ligt. Voorafgaand aan de recente afkalving stroomden de gletsjers korte tijd sneller dan gewoonlijk.
Gigantische ijsberg breekt af van bedreigde gletsjer in West-Antarctica. Het komt geregeld voor dat kolossale ijsmassa’s van de ijskap op de Zuidpool afbreken, maar de afkalvingen volgen zich in steeds hoger tempo op.de zoveelste spectaculaire afkalving van de Pine Island-gletsjer en volgens wetenschappers een voorbode van wat ons nog te wachten staat: een nog grotere afbraak van dit soort gletsjers, als gevolg van het gestaag afsmelten van de ijskap op de Zuidpool. Nu de temperatuur op het Antarctisch Schiereiland vorige week een recordhoogte van 18oC bereikte, kunnen de tekenen van deze snelle verandering steeds moeilijker worden genegeerd.
Op de Zuidpool zijn gletsjers bevroren rivieren die het ijs van grotere ijsmassa’s aan de rand van de Zuidpool naar zee afvoeren. De Pine Island-gletsjer is de meest kwetsbare van heel Antarctica. Sinds 2012 verliest deze ijsmassa 58 miljard tonijs per jaar, waarmee hij van alle ijsstromen de grootste afzonderlijke bijdrage aan de zeespiegelstijging op de planeet levert. Deze laatste afkalving is de achtste die de Pine Island-gletsjer in deze eeuw heeft doorlopen, na het afbreken van grote ijsmassa’s in 2001, 2007, 2011, 2013, 2015, 2017 en 2018, aldus het Copernicus-programma. De tussenpozen tussen deze afkalvingen lijken elkaar steeds sneller op te volgen, nóg een aanwijzing dat het slecht gaat met de gletsjer “De gebeurtenissen van de afgelopen tien jaar lijken uitzonderlijk te zijn voor dit gebied, als je ze vergelijkt met afkalvingen in de laatste zeventig jaar,” schrijft Bert Wouters, een expert in satellietwaarneming van de TU Delft die de ontwikkeling van de Pine Island-gletsjer nauwgezet volgt, in een e-mail.
Afkalvingen als deze leiden niet direct tot een verhoging van de zeespiegel, aangezien de drijvende ijsplateaus het zeewater sowieso al verplaatsen. Maar uitstromende ijsmassa’s als die van de Pine Island-gletsjer fungeren als barrières voor ijsmassa’s te land, en die ijsmassa’s zouden de zeespiegel sterk doen stijgen als ze in zee zouden belanden. Nu het ijsplateau voor de Pine Island-gletsjer steeds verder uiteen begint te vallen, verliest het gebied zijn blokkerende functie, wat de uitstroom van landijs naar zee zou kunnen versnellen. Het ijs van de Pine Island-gletsjer stroomt sinds de jaren negentig steeds sneller de zee in, waarbij het tempo van het ijstransport nu boven de tien meter per dag ligt. Voorafgaand aan de recente afkalving stroomden de gletsjers korte tijd sneller dan gewoonlijk.
12. Binnenzeeën worden droger; Volkskrant, 6 febr. 2021
Aangetoond is dat tussen 2002 en 2016 alle gesloten binnenzeeën op aarde samen gedurende die periode jaarlijks gemiddeld honderd miljard ton water verloren. Een equivalent van 20 x de inhoud van het IJsselmeer, per jaar. Wetenschappers geven als verklaring: toename waterverbruik en klimaatverandering. Vooral de Kaspische Zee en andere meren verder oostwaarts in Centraal-Azië zijn aan verdroging blootgesteld. Het gros van het water gaat verloren, of dreigt de komende jaren verloren te gaan, in landen als Azerbeidzjan, Kazachstan, Kirgizië, Oezbekistan, Tadzjikistan en Turkmenistan en de westelijke provincies van China. Het zijn gebieden met een droog klimaat. De verwachting is dat de temperatuur daar sneller zal stijgen dan gemiddeld in de rest van de wereld. Enkele meren worden nu nog gevoed door smeltwater, maar die hoeveelheid slinkt.
Grofweg kun je zeggen dat de droge gebieden op aarde droger gaan worden en de natte gebieden natter. door klimaatverandering.
Voor het Midden-Oosten en Noord-Afrika krijgen ook problemen. Meren en ondergrondse watervoerende lagen (aquifers) in dei gebieden verloren tussen 2002 en 2016 jaarlijks gemiddeld 33 miljard ton water. Een weinig rooskleurig beeld als je bedenkt hoe droog dat deel van de wereld al is.
Volgens geoloog Frank Wesselingh zouden de krimpende meren weleens een van de grote natuurrampen van de 21e eeuw kunnen vormen, naast zeespiegelstijging.
Aangetoond is dat tussen 2002 en 2016 alle gesloten binnenzeeën op aarde samen gedurende die periode jaarlijks gemiddeld honderd miljard ton water verloren. Een equivalent van 20 x de inhoud van het IJsselmeer, per jaar. Wetenschappers geven als verklaring: toename waterverbruik en klimaatverandering. Vooral de Kaspische Zee en andere meren verder oostwaarts in Centraal-Azië zijn aan verdroging blootgesteld. Het gros van het water gaat verloren, of dreigt de komende jaren verloren te gaan, in landen als Azerbeidzjan, Kazachstan, Kirgizië, Oezbekistan, Tadzjikistan en Turkmenistan en de westelijke provincies van China. Het zijn gebieden met een droog klimaat. De verwachting is dat de temperatuur daar sneller zal stijgen dan gemiddeld in de rest van de wereld. Enkele meren worden nu nog gevoed door smeltwater, maar die hoeveelheid slinkt.
Grofweg kun je zeggen dat de droge gebieden op aarde droger gaan worden en de natte gebieden natter. door klimaatverandering.
Voor het Midden-Oosten en Noord-Afrika krijgen ook problemen. Meren en ondergrondse watervoerende lagen (aquifers) in dei gebieden verloren tussen 2002 en 2016 jaarlijks gemiddeld 33 miljard ton water. Een weinig rooskleurig beeld als je bedenkt hoe droog dat deel van de wereld al is.
Volgens geoloog Frank Wesselingh zouden de krimpende meren weleens een van de grote natuurrampen van de 21e eeuw kunnen vormen, naast zeespiegelstijging.
Weerman/meteoroloog Gerrit Hiemsta; 21 maart 2022; De beide polen warmen op!!
Zowel op de Noordpool als op Antarctica is het de afgelopen dagen veel warmer dan normaal. Weerstations op Antarctica noteerden recordtemperaturen: in sommige gebieden was het 40 graden warmer dan normaal in deze tijd van het jaar. Delen van de Noordpool waren 30 graden warmer dan normaal.
In de plaats Vostok op Antarctica, gelegen op bijna 3500 meter hoogte, was het vrijdag een ongebruikelijk hoge -17,7 graden Celsius. Aan de kust lagen temperaturen met 7 graden ruim boven het vriespunt, meldt The Washington Post. Dat terwijl de zomer op het zuidelijk halfrond bijna ten einde is, en de temperaturen op Antarctica dus juist zouden moeten dalen.
Op de Noordpool werden afgelopen week temperaturen rond het vriespunt gemeten. Aan het eind van de winter en het begin van de lente liggen de temperaturen daar normaal gesproken veel lager, rond -25 graden.
'Tegengestelde seizoenen'
Dat het op beide polen tegelijkertijd zo warm is, is opmerkelijk. "Het zijn tegengestelde seizoenen. We zien de Noordpool en de Zuidpool nooit tegelijkertijd smelten", zegt de Amerikaanse ijswetenschapper Walt Meier tegen persbureau The Associated Press. "Dit is zeer uitzonderlijk", zegt ook NOS-weerman Gerrit Hiemstra.
De extreem hoge temperaturen op de Noordpool en Antarctica worden veroorzaakt door lagedrukgebieden. Voor de Noordpool geldt dat een lagedrukgebied bij het oosten van Canada en de Verenigde Staten warme lucht uit het zuiden naar het noorden stuwt. En bij Antarctica ligt een serie lagedrukgebieden die warme lucht over een groot deel van het continent laat stromen.
Nog nooit zo weinig zee-ijs
Gevolg van de hoge temperaturen is dat er relatief veel ijs smelt. Op de Noordpool is het ijs sinds februari al aan het smelten, terwijl dat normaal gesproken pas half maart begint.
Sinds de eerste meting in 1979 was er aan het eind van de zomer op het zuidelijk halfrond nog nooit zo weinig zee-ijs op Antarctica. Er is nu minder dan 2 miljoen vierkante kilometer ijs rond het continent. Veel van het ijs zal de komende maanden wel weer aangroeien, nu het op het zuidelijk halfrond herfst en winter wordt.
Wetenschappers zijn er nog niet helemaal zeker van dat de ongebruikelijk hoge temperaturen zijn toe te schrijven aan klimaatverandering. Dat is beter vast te stellen als deze hoge temperaturen vaker voorkomen op de polen en er dus sprake is van een trend. "Maar zonder klimaatverandering was dit niet voorgekomen", stelt Hiemstra.
Zowel op de Noordpool als op Antarctica is het de afgelopen dagen veel warmer dan normaal. Weerstations op Antarctica noteerden recordtemperaturen: in sommige gebieden was het 40 graden warmer dan normaal in deze tijd van het jaar. Delen van de Noordpool waren 30 graden warmer dan normaal.
In de plaats Vostok op Antarctica, gelegen op bijna 3500 meter hoogte, was het vrijdag een ongebruikelijk hoge -17,7 graden Celsius. Aan de kust lagen temperaturen met 7 graden ruim boven het vriespunt, meldt The Washington Post. Dat terwijl de zomer op het zuidelijk halfrond bijna ten einde is, en de temperaturen op Antarctica dus juist zouden moeten dalen.
Op de Noordpool werden afgelopen week temperaturen rond het vriespunt gemeten. Aan het eind van de winter en het begin van de lente liggen de temperaturen daar normaal gesproken veel lager, rond -25 graden.
'Tegengestelde seizoenen'
Dat het op beide polen tegelijkertijd zo warm is, is opmerkelijk. "Het zijn tegengestelde seizoenen. We zien de Noordpool en de Zuidpool nooit tegelijkertijd smelten", zegt de Amerikaanse ijswetenschapper Walt Meier tegen persbureau The Associated Press. "Dit is zeer uitzonderlijk", zegt ook NOS-weerman Gerrit Hiemstra.
De extreem hoge temperaturen op de Noordpool en Antarctica worden veroorzaakt door lagedrukgebieden. Voor de Noordpool geldt dat een lagedrukgebied bij het oosten van Canada en de Verenigde Staten warme lucht uit het zuiden naar het noorden stuwt. En bij Antarctica ligt een serie lagedrukgebieden die warme lucht over een groot deel van het continent laat stromen.
Nog nooit zo weinig zee-ijs
Gevolg van de hoge temperaturen is dat er relatief veel ijs smelt. Op de Noordpool is het ijs sinds februari al aan het smelten, terwijl dat normaal gesproken pas half maart begint.
Sinds de eerste meting in 1979 was er aan het eind van de zomer op het zuidelijk halfrond nog nooit zo weinig zee-ijs op Antarctica. Er is nu minder dan 2 miljoen vierkante kilometer ijs rond het continent. Veel van het ijs zal de komende maanden wel weer aangroeien, nu het op het zuidelijk halfrond herfst en winter wordt.
Wetenschappers zijn er nog niet helemaal zeker van dat de ongebruikelijk hoge temperaturen zijn toe te schrijven aan klimaatverandering. Dat is beter vast te stellen als deze hoge temperaturen vaker voorkomen op de polen en er dus sprake is van een trend. "Maar zonder klimaatverandering was dit niet voorgekomen", stelt Hiemstra.
13. Filipe Villela van reNature
Een miljoen hectaren gedegradeerd land herstellen en tegelijkertijd voedselzekerheid creëren voor tien miljoen boeren en gemeenschappen wereldwijd: dat is precies waar Felipe Villela van reNature mee bezig is. Zijn geheim? Regeneratieve agroforestry.
Deze werkwijze heeft allerlei voordelen. Boeren gebruiken geen pesticiden of andere chemicaliën, de bodem is in staat om regenwater op te slaan, vanwege de begroeiing heerst er een koeler microklimaat en de lokale biodiversiteit krijgt een flinke boost. Ook maken deze unieke voedselbossen korte metten met de alsmaar toenemende ontbossing én gaan ze klimaatverandering tegen. “De bodem in agroforestry-systemen kan gemiddeld 20 tot 36 ton koolstof per hectare per jaar opslaan, terwijl conventionele monoculturen slechts 4 tot 8 ton opvangen”, vertelt Felipe. “We hebben het dus over een gigantisch verschil.”
Maar ook op sociaal en economisch vlak wint agroforestry het van de reguliere landbouw. Doordat agroforestry-boeren namelijk niet één, maar verschillende gewassen verbouwen, zijn ze minder kwetsbaar voor dingen als mislukte oogsten of schommelende marktprijzen. Bovendien kiezen ze de verschillende gewassen zo uit dat ze elkaar een handje helpen. “Zo groeit koffie bijvoorbeeld beter als je het samen met Afrikaans mahoniehout, macadamia noten en bananen verbouwd”, legt Felipe uit. “Vanwege deze hogere productiviteit per hectare neemt het inkomen van de boer niet alleen toe, maar biedt agroforestry ons ook de mogelijkheid om meer monden te voeden dan reguliere monoculturen.”
Wanneer mensen vragen wat het risico is van investeren in agroforestry, draait Felipe de vraag graag om. Want wat is het risico als we het níet doen? “De gevolgen van klimaatverandering, biodiversiteitsverlies en verwoestijning worden steeds zichtbaarder. Eén derde van de Aarde is al zodanig gedegradeerd dat er niks meer groeit. Met agroforestry kunnen we dit proces omkeren en tegelijkertijd de groeiende wereldbevolking blijven voeden. Een echte win-win dus.”
Een miljoen hectaren gedegradeerd land herstellen en tegelijkertijd voedselzekerheid creëren voor tien miljoen boeren en gemeenschappen wereldwijd: dat is precies waar Felipe Villela van reNature mee bezig is. Zijn geheim? Regeneratieve agroforestry.
Deze werkwijze heeft allerlei voordelen. Boeren gebruiken geen pesticiden of andere chemicaliën, de bodem is in staat om regenwater op te slaan, vanwege de begroeiing heerst er een koeler microklimaat en de lokale biodiversiteit krijgt een flinke boost. Ook maken deze unieke voedselbossen korte metten met de alsmaar toenemende ontbossing én gaan ze klimaatverandering tegen. “De bodem in agroforestry-systemen kan gemiddeld 20 tot 36 ton koolstof per hectare per jaar opslaan, terwijl conventionele monoculturen slechts 4 tot 8 ton opvangen”, vertelt Felipe. “We hebben het dus over een gigantisch verschil.”
Maar ook op sociaal en economisch vlak wint agroforestry het van de reguliere landbouw. Doordat agroforestry-boeren namelijk niet één, maar verschillende gewassen verbouwen, zijn ze minder kwetsbaar voor dingen als mislukte oogsten of schommelende marktprijzen. Bovendien kiezen ze de verschillende gewassen zo uit dat ze elkaar een handje helpen. “Zo groeit koffie bijvoorbeeld beter als je het samen met Afrikaans mahoniehout, macadamia noten en bananen verbouwd”, legt Felipe uit. “Vanwege deze hogere productiviteit per hectare neemt het inkomen van de boer niet alleen toe, maar biedt agroforestry ons ook de mogelijkheid om meer monden te voeden dan reguliere monoculturen.”
Wanneer mensen vragen wat het risico is van investeren in agroforestry, draait Felipe de vraag graag om. Want wat is het risico als we het níet doen? “De gevolgen van klimaatverandering, biodiversiteitsverlies en verwoestijning worden steeds zichtbaarder. Eén derde van de Aarde is al zodanig gedegradeerd dat er niks meer groeit. Met agroforestry kunnen we dit proces omkeren en tegelijkertijd de groeiende wereldbevolking blijven voeden. Een echte win-win dus.”
Oplossingen van de problemen zijn niet alleen een taak van de overheid. Ieder mens heeft (ook de morele plicht) mogelijkheden om mee te werken aan een leefbare omgeving. Goed voor onszelf en onze kinderen en kleinkinderen.
Ieder kan op zijn niveau bijdragen aan zo'n betere wereld. Logisch en eerlijk is dat degenen die het milieu het meeste belasten, ook een grotere bijdrage gaan leveren aan de oplossingen.
Wist u dat ................Zoveel ton plastic in zee??
(klik plaatje>>)
(klik plaatje>>)
Richt je niet op mensen die je irriteren maar op mensen die je inspireren!